Το κείμενο που ακολουθεί προέρχεται από ένα χειρόγραφο που ανακαλύφθηκε στη Βρετανική Βιβλιοθήκη το 1984 και μεταφράστηκε το 1994. Μεταφράστηκε από τον Paul Bettiolo στα ιταλικά και αυτή είναι η μόνη γνωστή μετάφραση. Είναι η συναίνεση των μελετητών ότι πρόκειται πράγματι για έργο του Μαρ Ισαάκ.
11. Το δώρο του φωτός και η απόλαυση της χαράς δεν προκύπτουν από κάθε σκοτάδι, πίκρα αγώνα και κατήφεια. Αυτά, ωστόσο, προηγούνται οπωσδήποτε κάθε δώρου, είτε κατά μία ώρα ή μία ημέρα είτε [κατά] μήνες είτε [κατά] χρόνια. Δεν είναι απολύτως δυνατό να έρθει ένα αγαθό πριν η σκέψη μετακινηθεί στη θολούρα του μεγάλου σκοταδιού και της δοκιμασίας. Επομένως, κάθε φορά που ο νους πρόκειται να συναντήσει το δώρο κάποιας ανάπαυσης, πρώτα καλείται σε μεγάλο αγώνα και κακά, και [μόνο] κατά την έξοδό του από εκεί έρχεται το φως σε αυτόν. Το δώρο είναι ισχυρό και υψηλό ανάλογα με το βάρος της δοκιμασίας. Βλέπουμε να τηρείται [αυτή] η ίδια σειρά όσον αφορά όλους τους αγίους, ιδίως στην αρχή της πρόσβασής τους στη θεία χάρη, διότι όταν την προσεγγίζουν με αισθητό τρόπο, μπαίνουν σε μια μεγάλη δοκιμασία: τώρα [ο ένας] μπαίνει σε αγώνα με δαίμονες και τώρα σε κρυφές δοκιμασίες. Γι’ αυτό, μακάριος είναι εκείνος που δεν έχει έρθει στην οκνηρία ούτε έχει δώσει τον εαυτό του στις συναλλαγές και τις αναπαύσεις- [που δεν] έχει φύγει από την ησυχία και [δεν] έχει βρει καταφύγιο στην ψυχαγωγία κατά την ώρα αυτών των εξετάσεων!
Επεξήγηση. Διότι είναι σαφές ότι δεν είναι καλό για τον νου να αναβλύζει σε κάθε σκέψη -και αυτό είναι [χαρακτηριστικό] εκείνων που περιπλανώνται και μοχθούν στις υποθέσεις αυτού του κόσμου- αλλά [είναι καλό] για τον νου να αναβλύζει στη γνώση του Θεού μέσα από την τήρηση της ησυχίας, και ανά πάσα στιγμή να προσδένεται στον στοχασμό του Θεού, χωρίς να θολώνει από τη φροντίδα πολλών πραγμάτων.
12. Οι πατέρες λένε ότι την ώρα που ο άνθρωπος έχει αρχίσει να διαχωρίζει τον εαυτό του από την αμαρτία που κατοικεί μέσα του και να βγαίνει από την κυριαρχία του πνεύματος αυτού του κόσμου, του συμβαίνει ό,τι συμβαίνει στη γυναίκα για την οποία πλησιάζει η ώρα του τοκετού, γιατί η αμαρτία τον ταλαιπωρεί νύχτα και μέρα, έτσι ώστε η ψυχή του είναι σχεδόν κοντά στο να χαθεί, και μυριάδες δοκιμασίες έρχονται επάνω του. Όταν όμως ο αέρας μπροστά του έχει μόλις αρχίσει να καθαρίζει και έχει δει από μακριά την ελπίδα, τότε η καρδιά του υπερισχύει εκείνου που ξεσηκώνεται εναντίον του και φέρνει πίσω μια πλήρη νίκη επί της αμαρτίας- κάθε μέρα που περνάει, η χαρά τον πλησιάζει, και τότε ακόμη και οι δύσκολες αλλαγές που τον ταλαιπωρούν εύκολα φεύγουν από πάνω του, ώσπου σιγά-σιγά φτάνει στο λιμάνι του ελέους, το οποίο όλοι οι άγιοι, ταλαιπωρημένοι και ταλαιπωρημένοι για τον Θεό, περίμεναν μετά από τους μακροχρόνιους κόπους τους.